The Night Before Christmas by Clement Clark Moore
Translated into
Mennonite Low German (Plautdietsch)
by Reuben Epp 1975.

De Owend ver Wiehnachte

'Twea de Owend ver Wiehnachte, aules em Huus
Lag nu uk muck stell, doa rand nich 'ne Muus.
De Stremp bi däm Heat honge aula schmock toop
Wan de Wiehnachtsmaun kaum un biem Schorrsteen nenkroop.
Aus Mutta de Kjinja to Bad haud jebrocht,
Lag jiedret bedaikt un aun Seets nu noch docht.
Wi weare beid meed, un toom Schlope reed nu,
Un läde ons dol to 'ne wintasche Ruh.
Ekj lag aul een Stoot un wea meist enjezhuuzht,
Aus ekj meeteenst head woo doa bute waut ruuzhd.
Ekj huppsd ut'em Bad, un aum Fensta 'enaun
Un wundad wäa doa nu de Nacht noh ons kaum.
Et haud fresch jeschniet, und daut Mondtje schiend kloa,
De Hoff lag gaunz witt aus bi Dag ver mi doa.
Met Uage aus Schatels stund ekj doa entstaunt
Un sag doa een Schläde met Reeh aunjespaunt.
Een dikbuckja Fuahmaun sung lostig bieaun;
Ekj wisst nu uk fuats daut de Wiehnachtsmaun kaum.
Se fluage aus Odlasch aus ekj ahn sag kome
Un he piepd un juchd un roopd jiedret biem Nome:
"Nu Bunta, nu Daunza, nu Praunza, mol schwind,
Goh Donna, goh Blitzat; nu daunzt mol, ji Rind.
Gaunz 'nopp opp'em Dack, doa huach bowere Waund,
T'waut hab ekj mi hia dan ju Reeh aunjespaunt?"
Aus Bläda em Wind, un aus wan een Storm juag,
Fluag daut Foahtig aum Huus, un donn hoof et sikj huach.
Gaunz 'nopp opp'em Huus fluag daut gaunze Jespaunst
Un rutschd äwer'em Dack daut de Schläde raicht daunzd.
Met Spältig belode, un volle Saikj rund
Hilld aules nu aun, un biem Schorrsteen reed stund.
Aus ekj nu vom Fensta de Trape 'raufwutschd,
Sag ekj woo de Nätkloss toom Schorrsteen 'nenrutschd.
Een korta, bepeltzda, besteewelda Oohm,
Un gaunz enjemuzhat met Ausch un met Room.
He haud opp'em Puckel een rundvolla Sack,
Un schmuustad een Bät aus ekj ahm doa sag.
Een dikbuckja, frindelja, roddelja Maun
Stund he ver mi nu, un entjäajen mi kaum.
Ekj ängstd mi een Bät, oba frindlich wea he,
Un waggeld sien Vollboat, soo witt aus de Schnee.
Daut Ruak von de Piep quaulemd ahm en'e Hecht,
Omschlenjeld sien Kopp un daut gaunze Jesecht.
Sien rundet Jesecht wea soo fat aus de Buck,
Un wan he soo looslachd, dan scholkjad daut uk.
Een frindelja Kjnirps, soo jestuckt un soo dikj,
Mi lachad daut eenfach aus ekj ahm aunkjikd.
He plinkd met'em Uag un nekd mi frindlich too,
Daut he frädlich kaum, daut beteakjend he soo.
He säd nich een Wuat, oba jingj aun sien Woakj,
Fung fuats noh de Stremp derch daut Tobaksruakschwoakj.
Aus he dee jefellt haud, nekd he noch sien Kopp,
Hilld bloos noch de Näs, un toom Schorrsteen wa' 'nopp.
He huppsd en sien Schläde, un piepd de Reeh aun,
Se stoowe vom Dack aus de Disteljedaun'.
Ekj head ahm noch roope, aus ekj ahm noch sag:
"Froohe Wiehnachte, aulem, un jiedrem good' Nacht!"